Technika: Rzeźba ceramiczna, szkliwiona
Rok: 2022
Wymiary: 20 x 53 x 25
Rzeźba wyrasta ze starego, żeliwnego dzwonu – wysłużonego, zardzewiałego fragmentu codzienności, który przez lata zbierał wodę w spłuczce toalety. Ten przedmiot, naznaczony śladem użytkowania, staje się fundamentem nowej opowieści. Zwyczajność otrzymuje drugie życie, odzyskuje rangę i sens, przypominając, że żadna praca nie hańbi – przeciwnie, każdy trud może uszlachetniać.
Na szczycie dzwonu artysta umieścił dwie głowy – kobiety i mężczyzny – wykonane z wypalonej, szkliwionej ceramiki. Twarze, splecione ze sobą, dzielą jedno wspólne oko. Symbolizuje ono bliskość i jedność – dar wspólnego patrzenia, podobnego oceniania świata i wspólnego dostrzegania faktów. W tym jednym spojrzeniu kryje się prawda relacji: ci, którzy trwają razem, współtworzą wspólną perspektywę.
Otacza ich misterny, miedziany splot drutów, wijący się niczym woal. Jego linie przypominają płomienie, nurt zdarzeń, gęstą tkankę życia. To symbol czasu – teraźniejszości i przeszłości, doświadczeń i historii, które oplatają, kształtują, ale też chronią. Woala nie jest barierą, lecz świadectwem: poprzez nią dociera świat, a w niej odbija się autentyczność postaci.
„Wspólny Punkt Widzenia” jest więc opowieścią o wspólnocie i jedności, o sile, która płynie z bycia razem – nie wbrew światu, lecz w jego samym centrum, pośród ognia zdarzeń i codzienności, która okazuje się fundamentem piękna.
_7887880307195e33d9cab45b34912a882f4abc2a.jpg)
